کیفیت و کاربرد نخ خیاطی

کیفیت و کاربرد نخ خیاطی

شاخص جامع برای ارزیابی کیفیت نخ دوخت دوخت پذیری است.دوخت پذیری به توانایی نخ خیاطی در دوخت صاف و ایجاد یک دوخت خوب در شرایط مشخص و حفظ خواص مکانیکی خاصی در دوخت اشاره دارد.مزایا و معایب دوخت پذیری تأثیر مستقیمی بر کارایی تولید پوشاک، کیفیت دوخت و عملکرد پوشیدن خواهد داشت.طبق استانداردهای ملی، گریدهای نخ دوخت به دو دسته محصولات درجه یک، درجه دو و درجه یک تقسیم می شوند.برای اینکه نخ دوخت بهترین قابلیت دوخت را در فرآوری لباس داشته باشد و اثر دوخت رضایت بخش باشد، انتخاب و اجرای صحیح نخ بسیار مهم است.اجرای صحیح نخ دوخت باید از اصول زیر پیروی کند:

(1) سازگار با ویژگی های پارچه: مواد اولیه نخ دوخت و پارچه یکسان یا مشابه هستند تا از یکنواختی نرخ انقباض، مقاومت در برابر حرارت، مقاومت در برابر سایش، دوام و غیره اطمینان حاصل شود. از انقباض ظاهری ناشی از تفاوت بین نخ و پارچه جلوگیری کنید.

(2) مطابق با نوع لباس: برای لباس های خاص، نخ های خیاطی با کاربرد خاص باید در نظر گرفته شود، مانند نخ کش خیاطی برای لباس های کش دار، و نخ دوخت مقاوم در برابر حرارت، ضد شعله و ضد آب برای اطفاء حریق. تن پوش.

(3) هماهنگی با شکل دوخت: دوخت های استفاده شده در قسمت های مختلف لباس متفاوت است و نخ دوخت نیز باید متناسب با آن تغییر کند.درزهای درز و شانه باید محکم باشد، در حالی که سوراخ دکمه ها باید در برابر سایش مقاوم باشند.

⑷ یکسان سازی با کیفیت و قیمت: کیفیت و قیمت نخ دوخت باید با درجه لباس یکسان شود.در لباس های درجه یک باید از نخ خیاطی با کیفیت و قیمت بالا استفاده شود و در لباس های متوسط ​​و پایین باید از نخ خیاطی با کیفیت معمولی و قیمت متوسط ​​استفاده شود.به طور کلی برچسب نخ های خیاطی با درجات نخ های خیاطی، مواد اولیه مصرفی، ظرافت تعداد نخ ها و ... مشخص می شود که به ما در انتخاب و استفاده معقول از نخ ها کمک می کند.علائم نخ دوخت معمولاً شامل چهار مورد (به ترتیب چیده شده) است: ضخامت نخ، رنگ، مواد اولیه و روش های فرآوری که به صورت «نخ پلی استر سفید 60/2X3» قابل بیان است.